راهکارهای شبکه و امنیت آن

این روزها با گسترش نقش شبکه‌های ارتباطی، این موضوع چالش بزرگی را برای صاحبان صنایع و سازمان‌ها فراهم کرده است. راه اندازی یک شبکه نیازمند به کار گیری یک زیرساخت اساسی است. به‌طوری‌که برای تأمین تمامی نیازهای کاربران مناسب باشد و آمادگی اضافه شدن تجهیزات جدید را نیز داشته باشد.در این مقاله ای هوشمند به معرفی شبکه های مبتنی بر نرم افزار پرداخته است.

راهکارهای شبکه (Network Solutions) از جمله موارد کمک کننده برای تأمین امنیت یک شبکه است. یکی از راهکارها، استفاده از شبکه‌های مبتنی بر نرم افزار (SDN) است. از آن جایی که افراد سودجو، هر روز روش‌های جدیدی را برای حمله به شبکه‌ها یافت می‌کنند، این راهکار می‌تواند از این حملات جلوگیری کند.

معرفی شبکه‌ مبتنی بر نرم افزار

Software Defined Networks یا به اختصار SDN همان شبکه‌های مبتنی بر نرم افزار هستند که این روزها به عنوان جایگزینی برای شبکه‌های سنتی استفاده می‌شوند. در این نوع شبکه‌ها، تغییرات جامعی در معماری شبکه انجام می‌شود که در نتیجه، مدیریت شبکه را برای صاحبان آن ساده‌تر می‌کند.

شما در این شبکه‌ها، با استفاده از یک کدنویسی ساده می‌توانید آن را از راه دور نیز مدیریت کنید. نکته حائز اهمیت در این نوع از شبکه‌ها، عدم تغییر در ساختار سخت افزاری است. یعنی شما برای اضافه کردن، حذف کردن یا تغییر دادن بخشی در شبکه خود نیازی به تغییر در سخت افزارتان ندارید. تنها کافی است که آن را از طریق نرم افزار برنامه نویسی کنید.

مقیاس پذیری

یکی از اصلی‌ترین مواردی باعث موفقیت هر چه بیشتر این شبکه‌ها نسبت به شبکه‌های سنتی شد، همین ویژگی مقیاس پذیری است. مقیاس پذیری در SDN همراه با جداسازی انجام می‌شود.

SDN تمام فعالیت‌های فورواردینگ ترافیک، تعریف پالیسی‌های شبکه و پیاده سازی آنها در سخت افزارهای سوئیچینگ را جداسازی می‌کند.

این شبکه‌ برپایه  نرم افزار مسائل مربوط به کنترل شبکه را به چند بخش کوچک قابل ردیابی تقسیم می‌کنند که در نتیجه کار کنترل شبکه بسیار ساده‌تر می‌شود. تکامل شبکه (Network Evolution)، مدیریت شبکه(Network Management) و ایجاد انتزاع جدید در شبکه بندی (New Abstractions In Networking)  از کارهایی است که SDN آنها را ساده سازی می‌کند.

شبکه‌ برپایه نرم افزار به دلیل استفاده از استانداردهای اوپن سورس (Open Source) امکان ساده سازی طراحی و عملیات شبکه را دارد. همچنین، این شبکه‌ها جدا از تولید کننده تجهیزات فعالیت می‌کنند. در نتیجه، دستورالعمل‌های این شبکه‌ها دیگر از سوی پروتکل‌های شرکت‌های تولید کننده و دستگاه‌ها صادر نمی‌شود. بلکه، این دستورالعمل‌ها بر اساس کنترلر SDN تنظیم می‌شود.

OpenFlow

OpenFlow به عبارتی یک سوئیچ انتزاعی است. این استاندارد یکی از نمونه‌های معماری‌های شبکه‌های مبتنی بر نرم افزار به حساب می‌آید.

اجزای تشکیل دهنده استاندارد OpenFlow شامل:

• سوئیچ: پردازش ترکیبی از حالت پیکربندی سوئیچ و محتوای پکت را برعهده دارد.
• کنترلر: برای پاسخ دادن به رویدادها و مدیریت پیکره بندی سوئیچ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• پروتکل: رویدادهای سوئیچ را دریافت کرده و در حالت پیکره بندی سوئیچ تغییراتی ایجاد می‌کند.

تفاوت شبکه‌های مبتنی بر نرم افزار و شبکه‌های سنتی

از آن جایی که در شبکه‌های سنتی برای تغییر در عملکرد باید تغییرات را بر روی تجهیزات پیاده سازی می‌کردیم، این کار بسیار سخت‌تر بود. یک لایه کنترل شبکه بر روی تجهیزات شبکه‌های سنتی نصب بود که برای پیاده سازی تغییرات باید آن را تغییر می‌دادیم. پیدا کردن لایه کنترل شبکه برای همه افراد کار آسانی نبود. از این رو، شبکه‌های مبتنی بر نرم افزار وارد شدند که برای پیاده سازی تغییرات، تنها یک کدنویسی ساده لازم است.

همچنین، در شبکه‌های سنتی برای برقراری ارتباط با شبکه باید از پروتکل‌ها استفاده می‌شد. این پروتکل‌ها معمولاً بسیار پیچیده بودند و برای برقراری این ارتباط کوتاه باید تمام جزئیات پروتکل را یاد می‌گرفتیم. ولی امروزه با SDNهایی که یک واسط API دارند، اپلیکیشن‌ها به راحتی می‌توانند ارتباط با شبکه را برقرار کنند.